1 września wspomnienie, patronka Krakowa, Polski, diecezji opolskiej, dobrej sławy, cierpiących, Zwierzyńca

Błogosławiona Bronisława – opowieść o życiu

Był początek XIII wieku. Polska dzieliła się na księstwa, najeżdżana przez wrogów, pełna niepewności i lęku. W Kamieniu Śląskim, w rodzinie możnego rodu Odrowążów, przyszła na świat dziewczynka, której imię miało na zawsze zapisać się w historii Kościoła. Nadano jej imię Bronisława.

Dorastała w cieniu zamku, wśród rycerskich zwyczajów i codziennej pracy chłopów. Ale jej dzieciństwo nie było zwyczajne. Gdy inne dzieci biegały po dziedzińcu, ona chętnie wymykała się do kaplicy. Siadała w ławce, wpatrywała się w krzyż i szeptała:

 „Jezu, chcę Cię kochać. Pokaż mi, jak mam żyć.”

Wydawało się, że jej los jest przesądzony: dobre małżeństwo, dwór, dzieci, życie w dostatku. Jednak serce Bronisławy biło inaczej. Czuła, że jej miejscem nie jest zamek ani dwór, ale cisza, modlitwa i całkowite oddanie się Bogu.

Wybór

Miała około szesnastu lat, gdy podjęła decyzję, która zaskoczyła jej rodzinę. Zamiast ślubu i bogactwa wybrała życie zakonne. Zapukała do furty klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu w Krakowie. Drzwi otworzyły się i świat Bronisławy zmienił się na zawsze.

Klasztor nie był miejscem łatwym. Surowa reguła nakazywała posty, nocne czuwania, modlitwy na stojąco, posłuszeństwo i pracę fizyczną. Cele były zimne, nieogrzewane. Siostry żyły w ubóstwie i ciszy. A jednak Bronisława odnalazła tu to, czego pragnęła – bliskość Boga.

Jej pokora i radość sprawiały, że była lubiana przez siostry. Zawsze pierwsza do pomocy, zawsze gotowa, by pocieszyć strapioną współsiostrę. Umiała powiedzieć prosto:

„Nie myśl, czy dasz radę jutro. Kochaj Pana dziś. A On zatroszczy się o resztę.”

Źródła:

• Norbertanki Kraków – oficjalna strona
• Wikipedia: bł. Bronisława
• Brewiarz.pl – patron dnia 1 września
• Modlitwa w drodze – patron dnia
• Parafia Brzeziny – hagiografia bł. Bronisławy